تمرکز شهری در جوامع در حال توسعه سبب بروز مشکلات متعددی در درون شهرهای بزرگ گردیده است. از آن جمله میتوان به تراکم جمعیت، مهاجرت،کمبود مسکن ، بیکاری و تخریب محیط زیست و غیره اشاره کرد. تحلیلگران مسائل شهری و منطقهای توجه خود را به توسعه شهرهای کوچک برای غلبه بر نابرابریها و مشکلات به عنوان یک راهبرد اساسی معطوف داشتهاند. هدف این پژوهش برای شهرهای کوچک به عنوان یک راهحل ضروری برای مقابله با عدم توازن ناشی از نخست شهرها میباشد. روش تحقیق و بررسی به صورت توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از آمار و اطلاعات بدست آمده از آمارنامهها و اسناد فرادست و بکارگیری مدلهای مرتبه-اندازه، ضریب آنتروپی ، ضریب کششپذیری، تحلیل شاخص توسعه یافتگی موریس، تغییرات سهمی-بخشی و روشهای مختلف ارزیابی و سنجش به نقش شهر اقبالیه در تعادل بخشی ناحیهای مجموعه شهری قزوین میپردازیم. جهت عملکرد صحیح و تاثیرگذار شهرهای کوچک از جمله شهر اقبالیه، بر اساس این پژوهش مواردی بشرح ذیل پیشنهاد میشود. ایجاد و توزیع مناسب نهادها و شرکتهای کشاورزی و محصولات کشاورزی در شهرهای کوچک، پر کردن شکاف بین صنعت و کشاورزی در شهرهای کوچک با استفاده از ایجاد و افزایش کشاورزی صنعتی ، تقویت روابط و پیوندهای جامعه شهری و روستایی و روابط شهر کوچک و حوزه نفوذ آن، احداث موسسات آموزش عالی و فنی حرفهای برای پرورش نیروی انسانی ماهر و کارآمد، تامین تسهیلات و زیرساخت های لازم در شهرهای کوچک هرهای کوچک موجود در محدوده مجموعه شهری قزوین با نگاه ویژه به شهر اقبالیه، با توجه به عدم ایجاد زیرساختهای موجود شکل گرفتهاند و در نتیجه نتوانستهاند به درستی به نقش خود را ایفا ننمودهاند و منجر به تعادل ناحیهای نشدهاند.
)